چه وسايلي در سفر و جهانگردي همراه خود ببريم؟راهنماي سفر
جواب اينكه در سفر چه وسايلي همراه داشته باشيم، اصلا كوله پشتي ببريم يا چمدان و سوال هايي از اين دست علاوه بر اينكه به مقصد سفر و سبك سفر بستگي داره به روحيات و سليقه هاي جهانگرد و مسافر هم بستگي داره.
توي اين مطلب بيشتر به وسايلي كه خودم همراهم مي برم اشاره مي كنم و در آخر يك سري وسايلي هم كه بعضا توصيه ميشه ولي من نميبرم رو مينويسم.
-
- مهمترين انتخاب، كوله پشتي يا چمدان؟
- چه لباس هايي و چه تعداد در سفر دارم؟
- لوازم بهداشتي و استحمام
- دارو در سفر
- خوراكي در سفر
- ساير وسايل مورد نياز در سفر
- تجهيزات معروفي كه من در سفر نميبرم
- سفير شايسته اي براي ايران باشيم
مهمترين انتخاب، كوله پشتي يا چمدان؟
اگر سفرم به يك يا دو مقصد باشه چمدان با خودم ميبرم در غير اينصورت با كوله پشتي مسافرت ميرم.
مزيت كوله پشتي حمل و نقل راحتش هست، چمدان فقط روي مسيرهاي صاف خيلي راحته. تصور كنيد داريد با چمدان توي كوچه هاي سنگفرش شهر رم ميريد، احتمالا با سر و صدايي كه ايجاد ميكنيد جاذبه توريستي خواهيد شد.
ترجيح من سفر با دو تا كوله پشتي هست، يك كوله كوچك ۱۰-۱۵ ليتري براي سفرهاي روزانه و مدارك و تجهيزات حساس و كوله اصلي.
كوله پشتي اصلي سايزش بسته به سفر متفاوته. يك كوله ۷۰ ليتري دارم كه در سفرهاي طولاني همسفرم ميشه. يك كوله پشتي ۵۰ ليتري هم هست كه در سفرهاي يك ماهه به اروپا معمولا همراهمه. در اروپا چون پروازهاي ارزان زياده و اغلبشون بدون بار ارزان هستند، اين ۵۰ ليتري رو ميبرم كه توي كابين جاش بشه و مجبور نشم پول اضافه واسه بار بدم.
كوله پشتي ۵۰ ليتري و ۱۵ ليتري – زاگرب پايتخت كرواسي
عيب بزرگ كوله ۷۰ ليتري اين هست كه در هر صورت پرش ميكنم، يعني نميشه بگي خوب ۲۰ درصدش رو خالي ميذارم، خود بخود پر ميشه.
به نظرم ايده آل كوله ۵۵-۶۰ ليتري هست كه فعلا ندارم و گاهي از دوستان قرض مي كنم.
رنگ و قيافه كوله پشتي هم براي من مهمه. قراره همسفرم باشه، وقتي دوسش داشته باشم كمتر وزنش رو حس مي كنم.
كوله ۶۰ ليتري دويتر كه يك كوله ۱۵ ليتري هم بهش متصل شده خيلي خوبه كه فعلا ندارمش. هلسينگي پايتخت فنلاند.
ممكنه به نظر بياد هرچه سفر طولاني تر بشه سايز كوله پشتي هم بايد بيشتر بشه. خوب اگر اينجوري باشه وقتي براي سفر يك ماهه كوله ۶۰ ليتري ميبرم در سفر يك ساله چند تا كوله بزرگ بايد ببرم؟
سفر از سه يا چهار هفته كه بيشتر شد ديگه وسايل تفاوت چنداني نمي كنند. يعني اصلا نميشه تمام چيزهايي كه توي اين مدت نياز داري رو داخل كوله پشتي داشت. خريد كردن رو براي اينجور مواقع گذاشتند. در سفرهاي طولاني هر از گاهي بايد براي خريد وقت گذاشت.
خريد لباس هاي محلي كشور مقصد و جايگزين كردنشون با لباس هاي قبليم حتي براي مني كه اهل خريد نيستم هم لذت بخشه.
دو تا جهانگرد بلژيكي با همه وسايلشون. توي شهر شيان چين ديدمشون در حاليكه سه ماه بود سفر دو سالشون رو شروع كرده بودند.
چه لباس هايي و چه تعداد در سفر دارم؟
در انتخاب لباس براي سفر دست و دلباز باشيد، سعي كنيد نگران خراب شدنشون نباشيد و لباس هاي خوبتون رو انتخاب كنيد. اگر در طول سفر به مناطقي ميريد كه آب و هواي متفاوتي دارند قدري كارتون سخت ميشه چون تنوع لباس هاتون هم بايد بيشتر باشه.
-
براي شلوار انتخاب من يك شلوار جين (يا كتان) بعلاوه يك شلوار گرم كن هست كه بيرون هم قابل پوشيدن باشه. يك عدد شلوارك جين هم دارم. براي خواب معمولا دو تا شلوار نازك و راحت دارم.
-
پيراهن معمولا يكي دارم كه اگر جايي نياز شد كمي رسمي باشم ميپوشمش. تيشرت نخي تا دلتون بخواد برميدارم، بين ۷ تا ۱۰ تا، بعضي هاش واسه خواب بعضي ها واسه بيرون و بعضي هم كاربري دوگانه دارند. از بين تيشرت ها حداقل دو تاش آستين بلند داره براي وقتي زياد بيرون ميرم و دوست ندارم آفتاب مستقيم بهم بخوره. توصيه ميشه لباس سفيد در سفر نداشته باشيد چون زود كثيف ميشه ولي من حتما بايد لباس سفيد و روشن داشه باشم، هم روزهاي آفتابي ميشه پوشيد هم موقع خواب باهاش احساس بهتري دارم.
-
جوراب هر چقدر قبل سفر پيدا كنم با خودم ميبرم. كلا اتاق من و برادرم سياهچاله جورابه ???? اگر تعداد جوراب هاي يافت شده از ۵ جفت كمتر شد حتما توي سفر ميخرم، اين حداقل ممكنه!
-
لباس زير سه دست.
-
كلاه نقاب دار براي محافظت صورت
-
شال سفيد يا روشن خيلي خيلي كاربرديه واسه من. محافظ گردن و صورت در برابر آفتاب همينطور محافظ سر در جايي كه باد هست و سرده (مثلا اتوبوس).
-
يك كاپشن بهاره يا پاييزه بسته به زمان و مكان سفر. كاپشن زمستانه سنگين و جاگيره و سعي مي كنم نبرم. سرماي زيادتر رو با پوشيدن لايه هاي بيشتر لباس جبران مي كنم. توي بوليوي مجبور شدم يك ژاكت پشمي هم بخرم و به لباس هام اضافه كنم.
-
يك جفت كفش ميبرم كه پاهام توش راحت باشه و تا ميتونم بتونم باهاش راه برم، در خيابان يا مزرعه و دشت و جاده خاكي.
-
دمپايي جزو ضرورياته، خصوصا براي من كه هاستل ميرم.
-
كلاه گرم در صورت سرد بودن مقصد.
-
مايو در صورت قصد شنا
قطار سواري در روماني
لوازم بهداشتي و استحمام
احتمالا ليست خانم ها قدري پيچيده تر باشه ولي ليست من كوتاهه:
- يك حوله بسيار نازك كه جذب آبش خوبه و زود هم خشك ميشه
- شامپوي سر و صابون
- ماشين ريش تراشي
- آينه كوچك
- ناخن گير
- يك عطر
- يك يا دو رول دستمال توالت (بسته به سايز كوله پشتي)
- ضد آفتاب كه ولي خيلي كم پيش مياد ازش استفاده كنم (تنبلي)
- شانه
- مسواك، خميردندان، نخ دندان
- كيف لوازم بهداشتي كوچك كه براي حمام رفتن توي هاستل عاليه. يك پلاستيك هم اين كار رو انجام ميده.
كيف لوازم بهداشتي در موقع حمام كردن خيلي كاربرديه
دارو در سفر
بعضي وقت ها مثل سفر آمريكاي جنوبي جوگير ميشم و جعبه كمك هاي اوليه ميبرم با خودم ولي معمولا ليستم رو محدود ميكنم، خصوصا كه در مبادي ورودي روي دارو حساس هستند و هرچه كمتر بهتر. حواستون باشه داروي كدئين دار به هيچ عنوان همراه نداشته باشيد.
ليست من شامل اين هاست كه معمولا از هركدام يك ورق دارم:
- قرص سرما خوردگي
- استامينوفن
- آنتي بيوتيك
- سيتريزين براي آبريزش
- دايكسي سايكلين در صورتي كه در مقصد خطر مالاريا وجود داشته باشه
- چسب زخم
خوراكي در سفر
اگر آدم بد غذايي هستيد حتما با خودتون كنسرو داشته باشيد، من اين مشكل رو ندارم و مدت زياديه كنسرو با خودم نبردم.
-
بادام خام جزو ذخاير استراتژيك من هست و وقتي داره تمام ميشه نگران ميشم. خوشبختانه بادام همه جا ميشه پيدا كرد و كمتر جايي قيمت بادام از ايران گرونتره. اول سفر نيم كيلو بادام با خودم ميبرم. نقش صبحانه و ميان وعده رو براي من داره.
-
نبات هم ذخيره استراتژيك محسوب ميشه حتي از بادام هم مهمتره. نيم كيلو نباتي كه ميبرم معمولا تا آخراي سفر بهش دست نميزنم چون قابل جايگزيني نيست! وقتي بدنم آثار سرماخوردگي، دل درد و مريضي رو نشون ميده، خودرن چايي نبات براي من مثل آب روي آتيشه!
-
خاكشير بسيار كم
-
نعنا خشك بسيار كم
نبات و بادام هميشه توي كوله پشتي من بايد باشه
ساير وسايل مورد نياز در سفر
-
مدارك شناسايي شامل پاسپورت، ويزا، بيمه مسافرتي، بليط ها، رزرو محل هاي اسكان و كپي مداركي كه براي ويزا به سفارت داديد. داشتن همه اين ها در ايميل هم توصيه ميشه.
-
كيف كمري تقريبا هميشه با منه. خيلي بزرگ نيست، اونقدري هست كه پاسپورت، كيف پول، موبايل و سكه هام جا بشه.
-
كيف گردن بسيار سبك دارم ولي خيلي كم ازش استفاده مي كنم. جاهايي كه خيلي احساس نا امني كنم بخشي از پول و مداركم رو داخلش ميذارم.
-
قفل كوچك براي كمد ها و لاكرهاي هاستل
-
عينك آفتابي
-
باراني يكبار مصرف
-
دوربين و موبايل (براي من هر دو يكيه)
-
شارژر و پاور بانك
-
لپ تاپ كوچك در برخي سفرها
كيف كمري بايد كوچك باشه تا به كمر فشار نياد. ليسبون پايتخت پرتغال
تجهيزات معروفي كه من در سفر نميبرم
- چادر مسافرتي. با اون وزن و حجمش جايي توي كوله من نداره.
- كيسه خواب. حجمش زياده و اگر استثنا قصد كمپينگ داشته باشم ميبرم.
- چتر. شاعر گفته زير باران بايد رفت ولي موقع سفر اونم وقتي بارانش شديد باشه نميشه ???? معمولا همه هاستل ها بهتون چتر امانت ميدند.
- بالش بادي. تنبل تر از اوني هستم كه هر شب بخوام بادش كنم فرداش دوباره بادش رو خالي كنم.
- وسايل بازي. وقت زيادي واسه بازي در سفر ندارم، تازه اگر همبازي پيدا بشه اون احتمالا وسيله ش رو هم داره. ????
- ملحفه
- فلاسك و وسايل سفري پخت و پز
- كاور توالت فرنگي (براي بعضيا از واجباته)
- پودر لباسشويي
- ليوان، قاشق، چنگال و چاقو
- سوزن و نخ
من و كوله پشتي ۷۰ ليتري در شانگهاي چين. عجيبه پرش نكردم
سفير شايسته اي براي ايران باشيم
اثر خوب گذاشتن روي بقيه خيلي راحته، انجامش بديد لطفا. در حاليكه همه رسانه ها تلاش دارند يك غول پليد از ايران نشون بدند ما مسافرها اين شانس و فرصت رو داريم كه به سهم خودمون ايران رو معرفي كنيم. علاوه بر وقتي كه ميشه گذاشت و با كساني كه علاقه مند هستند اطلاعات دست اول از ايران بگيرند، داشتن ليست زير ميتونه تاثير سخن رو دو چندان بكنه:
-
عكس هاي متنوع از ايران در گوشي موبايل. اگر يك خارجي فكر ميكنه ايران فقط بيابونه من عكس هاي شمال رو بهش نشون ميدم. اگر كسي فكر ميكنه ما كوه نداريم عكس دماوند و دنا و برف در تابستان بهش نشون ميدم. از مردم مهمان نواز ميگم و سطح قابل قبول انگليسي در نسل جوان كه براي توريست مهمه. ميدونم ايران مدينه فاضله نيست، ولي مشكلات فرهنگي يا اجتماعي ربطي به يك خارجي نداره كه بخوام ذهنش رو مشوش كنم و تصميمش براي ديدن ايران رو منفي.
-
صنايع دستي كوچك هميشه توي كوله من هست. البته بيشتر براي كساني كه مهمانشون ميشم و يا كساني كه بهم كمك كنند يا من خيلي باهاشون حال كنم.
-
كارت پستال وزن و حجم بسيار كمي داره و معمولا توي كوله پشتيم هست. كاركردش شبيه عكس هست ولي خيلي قويتر.
-
اسكناس نو هميشه همراهم هست. پول جديد رو همه دوست دارند. خصوصا اگر نو و تا نخورده باشه. من هر سري ميام تهران از چهارراه استانبول يك بسته بيست توماني ميخرم. هر اسكناس بيست توماني حداقل ۶۰۰ تومان قيمتشه ولي من ترجيح ميدم بيست توماني بدم. نوستالژي دارم باهاش. وقتي بچه بودم يك ۲۰ توماني خيلي زياد بود، يعني اگر داشتم از خوشحالي بال در مياوردم. پول توجيبيم ۵ تومان بود ولي هيچ وقت نميتونستم جمع كنم و به بيست برسونم. ????
صنايع دستي و اسكناس نو و تا نخورده سعي كنيد همراه داشته باشيد.
حس اينكه نظر يك نفر رو نسبت به ايران تغيير بديد خيلي شيرينه، تا انجام نديد نميدونيد. يك خاطره شيرين براتون بگم.
خرداد ۹۳ بود كه داشتم شهر ساحلي مالاگا در منطقه آندلس اسپانيا رو ميديدم. يك دختر اسپانيايي كه تقاضاي من در كوچ سرفينگ براي مهمان شدن رو رد كرده بود مسيج داد ظهر يكشنبه بريم بيرون براي خوردن ناهار. دايمه توي يك آژانس مسافرتي كار مي كرد و با رييس و يكي از همكاراش اومد. دو ساعتي كه با هم بوديم خيلي خوش گذشت و به سوالات زيادي در مورد ايران جواب دادم. قبل از خداحافظي به هر كدوم يك كارت پستال بر اساس سليقشون و سوالاتي كه از ايران پرسيده بودند دادم. موقع خداحافظي ديويد بهم گفت طوري ايران رو فروختي (اصطلاحي كه براي معرفي خوب يك كالا يا خدمات بكار ميره) كه باورش برام سخته تو بدون اينكه پولي از دولت ايران بگيري اينكار رو مي كني. فكر كنم بتونيد تصور كنيد چقدر ذوق كردم با شنيدن اين حرف از صاحب يك آژانس مسافرتي .
چه وسايلي در سفر و جهانگردي همراه خود ببريم؟راهنماي سفر
جواب اينكه در سفر چه وسايلي همراه داشته باشيم، اصلا كوله پشتي ببريم يا چمدان و سوال هايي از اين دست علاوه بر اينكه به مقصد سفر و سبك سفر بستگي داره به روحيات و سليقه هاي جهانگرد و مسافر هم بستگي داره.
توي اين مطلب بيشتر به وسايلي كه خودم همراهم مي برم اشاره مي كنم و در آخر يك سري وسايلي هم كه بعضا توصيه ميشه ولي من نميبرم رو مينويسم.
-
- مهمترين انتخاب، كوله پشتي يا چمدان؟
- چه لباس هايي و چه تعداد در سفر دارم؟
- لوازم بهداشتي و استحمام
- دارو در سفر
- خوراكي در سفر
- ساير وسايل مورد نياز در سفر
- تجهيزات معروفي كه من در سفر نميبرم
- سفير شايسته اي براي ايران باشيم
مهمترين انتخاب، كوله پشتي يا چمدان؟
اگر سفرم به يك يا دو مقصد باشه چمدان با خودم ميبرم در غير اينصورت با كوله پشتي مسافرت ميرم.
مزيت كوله پشتي حمل و نقل راحتش هست، چمدان فقط روي مسيرهاي صاف خيلي راحته. تصور كنيد داريد با چمدان توي كوچه هاي سنگفرش شهر رم ميريد، احتمالا با سر و صدايي كه ايجاد ميكنيد جاذبه توريستي خواهيد شد.
ترجيح من سفر با دو تا كوله پشتي هست، يك كوله كوچك ۱۰-۱۵ ليتري براي سفرهاي روزانه و مدارك و تجهيزات حساس و كوله اصلي.
كوله پشتي اصلي سايزش بسته به سفر متفاوته. يك كوله ۷۰ ليتري دارم كه در سفرهاي طولاني همسفرم ميشه. يك كوله پشتي ۵۰ ليتري هم هست كه در سفرهاي يك ماهه به اروپا معمولا همراهمه. در اروپا چون پروازهاي ارزان زياده و اغلبشون بدون بار ارزان هستند، اين ۵۰ ليتري رو ميبرم كه توي كابين جاش بشه و مجبور نشم پول اضافه واسه بار بدم.
كوله پشتي ۵۰ ليتري و ۱۵ ليتري – زاگرب پايتخت كرواسي
عيب بزرگ كوله ۷۰ ليتري اين هست كه در هر صورت پرش ميكنم، يعني نميشه بگي خوب ۲۰ درصدش رو خالي ميذارم، خود بخود پر ميشه.
به نظرم ايده آل كوله ۵۵-۶۰ ليتري هست كه فعلا ندارم و گاهي از دوستان قرض مي كنم.
رنگ و قيافه كوله پشتي هم براي من مهمه. قراره همسفرم باشه، وقتي دوسش داشته باشم كمتر وزنش رو حس مي كنم.
كوله ۶۰ ليتري دويتر كه يك كوله ۱۵ ليتري هم بهش متصل شده خيلي خوبه كه فعلا ندارمش. هلسينگي پايتخت فنلاند.
ممكنه به نظر بياد هرچه سفر طولاني تر بشه سايز كوله پشتي هم بايد بيشتر بشه. خوب اگر اينجوري باشه وقتي براي سفر يك ماهه كوله ۶۰ ليتري ميبرم در سفر يك ساله چند تا كوله بزرگ بايد ببرم؟
سفر از سه يا چهار هفته كه بيشتر شد ديگه وسايل تفاوت چنداني نمي كنند. يعني اصلا نميشه تمام چيزهايي كه توي اين مدت نياز داري رو داخل كوله پشتي داشت. خريد كردن رو براي اينجور مواقع گذاشتند. در سفرهاي طولاني هر از گاهي بايد براي خريد وقت گذاشت.
خريد لباس هاي محلي كشور مقصد و جايگزين كردنشون با لباس هاي قبليم حتي براي مني كه اهل خريد نيستم هم لذت بخشه.
دو تا جهانگرد بلژيكي با همه وسايلشون. توي شهر شيان چين ديدمشون در حاليكه سه ماه بود سفر دو سالشون رو شروع كرده بودند.
چه لباس هايي و چه تعداد در سفر دارم؟
در انتخاب لباس براي سفر دست و دلباز باشيد، سعي كنيد نگران خراب شدنشون نباشيد و لباس هاي خوبتون رو انتخاب كنيد. اگر در طول سفر به مناطقي ميريد كه آب و هواي متفاوتي دارند قدري كارتون سخت ميشه چون تنوع لباس هاتون هم بايد بيشتر باشه.
-
براي شلوار انتخاب من يك شلوار جين (يا كتان) بعلاوه يك شلوار گرم كن هست كه بيرون هم قابل پوشيدن باشه. يك عدد شلوارك جين هم دارم. براي خواب معمولا دو تا شلوار نازك و راحت دارم.
-
پيراهن معمولا يكي دارم كه اگر جايي نياز شد كمي رسمي باشم ميپوشمش. تيشرت نخي تا دلتون بخواد برميدارم، بين ۷ تا ۱۰ تا، بعضي هاش واسه خواب بعضي ها واسه بيرون و بعضي هم كاربري دوگانه دارند. از بين تيشرت ها حداقل دو تاش آستين بلند داره براي وقتي زياد بيرون ميرم و دوست ندارم آفتاب مستقيم بهم بخوره. توصيه ميشه لباس سفيد در سفر نداشته باشيد چون زود كثيف ميشه ولي من حتما بايد لباس سفيد و روشن داشه باشم، هم روزهاي آفتابي ميشه پوشيد هم موقع خواب باهاش احساس بهتري دارم.
-
جوراب هر چقدر قبل سفر پيدا كنم با خودم ميبرم. كلا اتاق من و برادرم سياهچاله جورابه ???? اگر تعداد جوراب هاي يافت شده از ۵ جفت كمتر شد حتما توي سفر ميخرم، اين حداقل ممكنه!
-
لباس زير سه دست.
-
كلاه نقاب دار براي محافظت صورت
-
شال سفيد يا روشن خيلي خيلي كاربرديه واسه من. محافظ گردن و صورت در برابر آفتاب همينطور محافظ سر در جايي كه باد هست و سرده (مثلا اتوبوس).
-
يك كاپشن بهاره يا پاييزه بسته به زمان و مكان سفر. كاپشن زمستانه سنگين و جاگيره و سعي مي كنم نبرم. سرماي زيادتر رو با پوشيدن لايه هاي بيشتر لباس جبران مي كنم. توي بوليوي مجبور شدم يك ژاكت پشمي هم بخرم و به لباس هام اضافه كنم.
-
يك جفت كفش ميبرم كه پاهام توش راحت باشه و تا ميتونم بتونم باهاش راه برم، در خيابان يا مزرعه و دشت و جاده خاكي.
-
دمپايي جزو ضرورياته، خصوصا براي من كه هاستل ميرم.
-
كلاه گرم در صورت سرد بودن مقصد.
-
مايو در صورت قصد شنا
قطار سواري در روماني
لوازم بهداشتي و استحمام
احتمالا ليست خانم ها قدري پيچيده تر باشه ولي ليست من كوتاهه:
- يك حوله بسيار نازك كه جذب آبش خوبه و زود هم خشك ميشه
- شامپوي سر و صابون
- ماشين ريش تراشي
- آينه كوچك
- ناخن گير
- يك عطر
- يك يا دو رول دستمال توالت (بسته به سايز كوله پشتي)
- ضد آفتاب كه ولي خيلي كم پيش مياد ازش استفاده كنم (تنبلي)
- شانه
- مسواك، خميردندان، نخ دندان
- كيف لوازم بهداشتي كوچك كه براي حمام رفتن توي هاستل عاليه. يك پلاستيك هم اين كار رو انجام ميده.
كيف لوازم بهداشتي در موقع حمام كردن خيلي كاربرديه
دارو در سفر
بعضي وقت ها مثل سفر آمريكاي جنوبي جوگير ميشم و جعبه كمك هاي اوليه ميبرم با خودم ولي معمولا ليستم رو محدود ميكنم، خصوصا كه در مبادي ورودي روي دارو حساس هستند و هرچه كمتر بهتر. حواستون باشه داروي كدئين دار به هيچ عنوان همراه نداشته باشيد.
ليست من شامل اين هاست كه معمولا از هركدام يك ورق دارم:
- قرص سرما خوردگي
- استامينوفن
- آنتي بيوتيك
- سيتريزين براي آبريزش
- دايكسي سايكلين در صورتي كه در مقصد خطر مالاريا وجود داشته باشه
- چسب زخم
خوراكي در سفر
اگر آدم بد غذايي هستيد حتما با خودتون كنسرو داشته باشيد، من اين مشكل رو ندارم و مدت زياديه كنسرو با خودم نبردم.
-
بادام خام جزو ذخاير استراتژيك من هست و وقتي داره تمام ميشه نگران ميشم. خوشبختانه بادام همه جا ميشه پيدا كرد و كمتر جايي قيمت بادام از ايران گرونتره. اول سفر نيم كيلو بادام با خودم ميبرم. نقش صبحانه و ميان وعده رو براي من داره.
-
نبات هم ذخيره استراتژيك محسوب ميشه حتي از بادام هم مهمتره. نيم كيلو نباتي كه ميبرم معمولا تا آخراي سفر بهش دست نميزنم چون قابل جايگزيني نيست! وقتي بدنم آثار سرماخوردگي، دل درد و مريضي رو نشون ميده، خودرن چايي نبات براي من مثل آب روي آتيشه!
-
خاكشير بسيار كم
-
نعنا خشك بسيار كم
نبات و بادام هميشه توي كوله پشتي من بايد باشه
ساير وسايل مورد نياز در سفر
-
مدارك شناسايي شامل پاسپورت، ويزا، بيمه مسافرتي، بليط ها، رزرو محل هاي اسكان و كپي مداركي كه براي ويزا به سفارت داديد. داشتن همه اين ها در ايميل هم توصيه ميشه.
-
كيف كمري تقريبا هميشه با منه. خيلي بزرگ نيست، اونقدري هست كه پاسپورت، كيف پول، موبايل و سكه هام جا بشه.
-
كيف گردن بسيار سبك دارم ولي خيلي كم ازش استفاده مي كنم. جاهايي كه خيلي احساس نا امني كنم بخشي از پول و مداركم رو داخلش ميذارم.
-
قفل كوچك براي كمد ها و لاكرهاي هاستل
-
عينك آفتابي
-
باراني يكبار مصرف
-
دوربين و موبايل (براي من هر دو يكيه)
-
شارژر و پاور بانك
-
لپ تاپ كوچك در برخي سفرها
كيف كمري بايد كوچك باشه تا به كمر فشار نياد. ليسبون پايتخت پرتغال
تجهيزات معروفي كه من در سفر نميبرم
- چادر مسافرتي. با اون وزن و حجمش جايي توي كوله من نداره.
- كيسه خواب. حجمش زياده و اگر استثنا قصد كمپينگ داشته باشم ميبرم.
- چتر. شاعر گفته زير باران بايد رفت ولي موقع سفر اونم وقتي بارانش شديد باشه نميشه ???? معمولا همه هاستل ها بهتون چتر امانت ميدند.
- بالش بادي. تنبل تر از اوني هستم كه هر شب بخوام بادش كنم فرداش دوباره بادش رو خالي كنم.
- وسايل بازي. وقت زيادي واسه بازي در سفر ندارم، تازه اگر همبازي پيدا بشه اون احتمالا وسيله ش رو هم داره. ????
- ملحفه
- فلاسك و وسايل سفري پخت و پز
- كاور توالت فرنگي (براي بعضيا از واجباته)
- پودر لباسشويي
- ليوان، قاشق، چنگال و چاقو
- سوزن و نخ
من و كوله پشتي ۷۰ ليتري در شانگهاي چين. عجيبه پرش نكردم
سفير شايسته اي براي ايران باشيم
اثر خوب گذاشتن روي بقيه خيلي راحته، انجامش بديد لطفا. در حاليكه همه رسانه ها تلاش دارند يك غول پليد از ايران نشون بدند ما مسافرها اين شانس و فرصت رو داريم كه به سهم خودمون ايران رو معرفي كنيم. علاوه بر وقتي كه ميشه گذاشت و با كساني كه علاقه مند هستند اطلاعات دست اول از ايران بگيرند، داشتن ليست زير ميتونه تاثير سخن رو دو چندان بكنه:
-
عكس هاي متنوع از ايران در گوشي موبايل. اگر يك خارجي فكر ميكنه ايران فقط بيابونه من عكس هاي شمال رو بهش نشون ميدم. اگر كسي فكر ميكنه ما كوه نداريم عكس دماوند و دنا و برف در تابستان بهش نشون ميدم. از مردم مهمان نواز ميگم و سطح قابل قبول انگليسي در نسل جوان كه براي توريست مهمه. ميدونم ايران مدينه فاضله نيست، ولي مشكلات فرهنگي يا اجتماعي ربطي به يك خارجي نداره كه بخوام ذهنش رو مشوش كنم و تصميمش براي ديدن ايران رو منفي.
-
صنايع دستي كوچك هميشه توي كوله من هست. البته بيشتر براي كساني كه مهمانشون ميشم و يا كساني كه بهم كمك كنند يا من خيلي باهاشون حال كنم.
-
كارت پستال وزن و حجم بسيار كمي داره و معمولا توي كوله پشتيم هست. كاركردش شبيه عكس هست ولي خيلي قويتر.
-
اسكناس نو هميشه همراهم هست. پول جديد رو همه دوست دارند. خصوصا اگر نو و تا نخورده باشه. من هر سري ميام تهران از چهارراه استانبول يك بسته بيست توماني ميخرم. هر اسكناس بيست توماني حداقل ۶۰۰ تومان قيمتشه ولي من ترجيح ميدم بيست توماني بدم. نوستالژي دارم باهاش. وقتي بچه بودم يك ۲۰ توماني خيلي زياد بود، يعني اگر داشتم از خوشحالي بال در مياوردم. پول توجيبيم ۵ تومان بود ولي هيچ وقت نميتونستم جمع كنم و به بيست برسونم. ????
صنايع دستي و اسكناس نو و تا نخورده سعي كنيد همراه داشته باشيد.
حس اينكه نظر يك نفر رو نسبت به ايران تغيير بديد خيلي شيرينه، تا انجام نديد نميدونيد. يك خاطره شيرين براتون بگم.
خرداد ۹۳ بود كه داشتم شهر ساحلي مالاگا در منطقه آندلس اسپانيا رو ميديدم. يك دختر اسپانيايي كه تقاضاي من در كوچ سرفينگ براي مهمان شدن رو رد كرده بود مسيج داد ظهر يكشنبه بريم بيرون براي خوردن ناهار. دايمه توي يك آژانس مسافرتي كار مي كرد و با رييس و يكي از همكاراش اومد. دو ساعتي كه با هم بوديم خيلي خوش گذشت و به سوالات زيادي در مورد ايران جواب دادم. قبل از خداحافظي به هر كدوم يك كارت پستال بر اساس سليقشون و سوالاتي كه از ايران پرسيده بودند دادم. موقع خداحافظي ديويد بهم گفت طوري ايران رو فروختي (اصطلاحي كه براي معرفي خوب يك كالا يا خدمات بكار ميره) كه باورش برام سخته تو بدون اينكه پولي از دولت ايران بگيري اينكار رو مي كني. فكر كنم بتونيد تصور كنيد چقدر ذوق كردم با شنيدن اين حرف از صاحب يك آژانس مسافرتي .
METAROOKS